7- استراتژی آنفلانزای نیویورکی
استراتژی آنفلانزای نیویورکی دکترین هفتم است که توسط نیکولانس بنس در سال 2007در کنگره آمریکا مطرح شد. پس از آن نیز در فیلم هایی مانند 300 دنبال شد. از آنجا که دامنه شمول این استراتژی بسیار زیاد است و همه مردم ایران را شامل می شود، اطلاع از آن اهمیت بالایی دارد. این طرح یک فرآیند نفرت سازی در جامعه ایران را دنبال می کند که معطوف به شهروندان ایرانی است.
در این پروژه نفرت از اسلام با شماتت اسلام، نفرت از ایران با شماتت ایرانیت، نفرت از نظام با شماتت نظام و نفرت از رهبران و مسئولین با شماتت رهبران و نفرت از همدیگر با شماتت و تمسخر همدیگر دنبال می شود. شهروندان ایرانی در طول این پروژه باید نسبت به اسلام، ایران، نظام، رهبران و دیگر قومیت ها احساس نفرت و شرمندگی کنند. آن ها باید از مسلمان بودن و ایرانی بودن خود شرمنده و سرافکنده باشند تا از خواسته های خود از جمله هسته ای شدن دست بردارند.
 نفرت از دین اسلام، ایران، نظام و رهبران با خرده گیری و مشکل تراشی و عیب گیری دنبال می شود. نفرت از همدیگر در قالب تمسخرهای قومیتی دنبال می شود. جهت گیری شبکه های ماهواره ای در سال های 85 و 86 به نحو محسوسی به سمت گسترش این نفرت ها چرخش پیدا می کند. تحریم های یک جانبه از سوی آمریکا علیه مقامات ایرانی به بهانه تکمیل قطعنامه های شورای امنیت اعلام شد. مداقه در شخصیت های تحریم شده (همچون فرماندهان سپاه که نه اموالی در خارج دارند و نه سفر خارجی می کنند) نشان می دهد که هدف از این تحریم ها چیزی جز تخریب و تشدید نفرت نیست. در واقع وقتی ویروس نفرت در جامعه ایرانی شیوع پیدا کرد، جامعه بیمار ایرانی توان پیگیری حقوق خود را ندارد.
این نوع بر استراتژی تفرقه و بیماری سیستم هدف استوار است به گونه ای که برای نیل به مقصود باید ایجاد بد بینی در تمامی شئونات یک کشور انجام شود.آنها برای از بین بردن جمهوری اسلامی متوسل به استراتژی آنفولانزای نیویورکی شدند. لذا راه حل ارائه شده در برابر ایران پاشاندن بذر نفرت در قلب مردم ایران توسط نیکلاس برنز در کنگره مطرح گردید که نام آنفولانزای نیویورکی به خود گرفت.
این استراتژی که اساس آن برتفرقه افکنی استواراست اهدافی را دنبال می کند که به شرح زیر است:
1.نفرت مردم از مردم :یعنی مردم نسبت به هم احساس نفرت کنند واز در کنار هم بودن منزجر شوند.
2.نفرت مردم از مسئولین:یعنی مردم از مسئولین به شدت ناراضی و امید به کار آمد بودن آنها را با خود به گور ببرند.
3.نفرت مردم از اسلام
 4 .نفرت مردم از حکومت
5.نفرت مردم از ایرانی بودن خود ...که مثلا با ساخت فیلم 300 این نفرت را خواستند انجام دهند.
ما باید در مقابل این استراتژی ها خود را مجهز کنیم به ضد استراتژی ها.به طور کلی در مقابله با این استراتژی ما باید اتحاد و انسجام خود را بالا برده از رفتارها،گفتارها و عملکرد هایی که باعث سست شدن اتحاد و انسجام می شود دوری کنیم.
تهدید آمریکا و هم پیمانانش علیه جمهوری اسلامی ایران، به سه بخش تهدید نرم، نیمه سخت و سخت تفکیک می شود.
1- تهدید نرم:
تهدید در هر بعد و شکل، یک هدف اساسی را دنبال می کند؛ «تحمیل اراده بر حریف» . خواسته بنیادی در تحمیل اراده بر حریف، انجام رفتار مطلوب و مورد نظر کشور تهدیدکننده است. اگر قرار است بر «رفتار» حریف تاثیرگذاری شود، بهترین راه، تاثیرگذاری بر «افکار» اوست. تهدید نرم، دو «پیکارگاه» دارد، یکی قلب و دیگری مغز. تصرف «قلب ها و مغزها» و تصرف دل ها و ذهن ها هدف منازعات نرم Conflict Soft است.
یک بخش تاثیرگذاری بر افکار از طریق «باورسازی» و «الگوپردازی» است و بخش دیگر آن را «باورسوزی» تشکیل می دهد. در منازعه نرم آمریکا با ایران _ که برخوردی فرهنگی، روانی، رسانه ای است _ در سال های اخیر، باورسوزی، باورسازی و الگوپردازی همزمان اجرا می شود. آمریکا برای «تحمیل اراده خود بر ایران» چهار مسأله را به ترتیب دنبال می کند: بر هم زدن انسجام روانی، تعادل روانی، ثبات روانی و بقاء روانی کشور ایران.
یک قهرمان سنگین وزن ورزش کشتی یا مشت زنی یا وزنه برداری، در مواجهه تن به تن و فیزیکی، به سادگی از پای درنمی آید. اما اگر به همین فرد، به طور ناگهانی خبر ناگواری داده شود _ فرضاً خبر مرگ مادر وی- ممکن است دچار شوک روانی شده و به زانو درآید. در واقع همین فرد که از توانمندی جسمی مطلوبی برخوردار است، در اثر شنیدن خبر یک واقعه غیرمنتظره، «انسجام روانی» خود را از دست داده، «تعادل روانی» وی بر هم خورده و نقش زمین می شود. در ادامه، می توان انتظار بر هم خوردن «ثبات روانی» او، یا حتی نفی «بقاء روانی» وی، با یک شوک روانی و سکته را داشت.
الف- در مرحله اول، آمریکا، برهم زدن انسجام روانی سیاسی، تعادل روانی سیاسی، ثبات روانی سیاسی و بقاء روانی سیاسی ایرانیان را دنبال می کند.
ب- در مرحله دوم، آمریکا، برهم زدن انسجام روانی اقتصادی، تعادل روانی اقتصادی، ثبات روانی اقتصادی و بقاء روانی اقتصادی ایرانیان را پی گیری می کند.
پ- در مرحله سوم، آمریکا، برهم زدن انسجام روانی نظامی، تعادل روانی نظامی، ثبات روانی نظامی و بقاء روانی نظامی ایرانیان را تعقیب می نماید.
اختصاص 75 میلیون دلار از سوی دولت آمریکا در ماه های اخیر، به حوزه دیپلماسی عمومی و عملیات روانی برای تشدید منازعه نرم علیه جمهوری اسلامی در راستای تحقق مراحل سه گانه بالا و با هدف تصرف قلب ها و مغزها، از طریق رسانه ها، صورت گرفته است.
2- تهدید نیمه سخت:
ت- در مرحله چهارم، آمریکا، منازعه نیمه سخت Semi-Hard Conflict سیاسی را با محاصره سیاسی ایران، از طریق اعمال نفوذ بر مجامع جهانی مانند آژانس جهانی انرژی اتمی و شورای امنیت دنبال می نماید.
ث- در مرحله پنجم، آمریکا، منازعه نیمه سخت اقتصادی را با محاصره اقتصادی ایران، از طریق اعمال فشار بر کشورها، اتحادیه ها و مجامع جهانی تعقیب می کند.
3- تهدید سخت:
ج- در مرحله ششم، آمریکا، منازعه سخت Hard Conflict نظامی را با محاصره نظامی ایران، از طریق اشغال عراق و افغانستان و حضور در سایر کشورهای همسایه ایران پی گیری می نماید. آمریکا، امروز برای ایران یک دشمن همسایه است، نه یک حریف «فراقاره ای» .

 8- استراتژی دایم پارادایم (همه جانبه نگر)
این استراتژی در چهار حوزه اقتصادی، سیاسی، نظامی و اطلاعاتی از سال 1387 علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مطرح شده است.
 صدور قطعنامه 1803 توسط شورای امنیت در تاریخ 3/3 /2008یکی از مهمترین گام های عملی کردن این دکترین بود. مضمون این قطعنامه تحریم های مالی و مسافرتی بود تا اصطلاحاً تحریم های موجود “فلج کننده” باشد.
علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته در حوزه سیاست خارجی و دیپلماتیک، کشور ایران از ثبات خوبی در بین کشورهای جهان برخوردار است و تلاش‌های خانم کلینتون برای دور کردن برخی کشورها همچون روسیه، چین و هند از ایران ناکام مانده است.
شاهکارهای اطلاعاتی که از سوی وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه صورت گرفت شاهدی بر این مدعاست. دستگیری سرکرده گروهک جند الشیطان، ناکامی گروهک پژاک، دستگیری چند جاسوس اسرائیلی و تسخیر پهپاد آمریکایی نمونه‌هایی است که نشان می‌دهد استراتژی دایم پارادایم در حوزه سیاست خارجی و دیپلماتیک ناکارآمد بوده است.
در حوزه نظامی نیز باوجود تهدیدهای دائمی آمریکا علیه ایران به همگان ثابت شده که ادعایی بیش نیست و در حال حاضر کشورمان جزء 5 کشور امن جهان از لحاظ ضریب امنیتی است.
این شکست‌ها باعث شد تا باراک اوباما به مقام معظم رهبری نامه بزند که این خود عقب نشینی فاحش از سوی غرب و آمریکاست. علاوه بر آن در نشست 1390استانبول حکم ولایت فقیه در رابطه با این‌که جمهوری اسلامی بدنبال سلاح اتمی نیست و در دکترین دفاعی ایران سلاح اتمی جایگاهی ندارد در نظام حقوق بین الملل مبنای تشخیص حقوقی قرار گرفت.
همواره در نظام حقوق بین الملل، مبنای تصمیم‌گیری‌ها، حق و حقوق کشورها در قانون اساسی و یا قوانین عمومی ترسیم شده و مجالس و پارلمان‌ها آن قانون را مبنا قرار دادند و نسبت به آن قوانین تصمیم‌ گرفته می‌شود. مثلاَ در زمینه پروتکل الحاقی می‌گفتند که باید مجلس ایران تصویب کند تا ما قبول کنیم. اما وقتی مقام معظم رهبری فرمودند که در دکترین دفاعی کشور سلاح اتمی هیچ جایگاهی ندارد، در اجلاس استانبول این نکته از سوی گروه 5+1 مورد توجه قرار گرفت و عملاَ معنایش این بود که حکم ولایت فقیه در طراز گزاره‌های قانونی در حقوق بین الملل مبنا قرار گرفته است.
در حوزه اقتصادی مدیریت ویژه مقام معظم رهبری این بوده است که شعارهایی که در چند سال اخیر اعلام شده،‌ رویکرد و ماهیت اقتصادی داشته‌اند. در علوم استراتژیک به این نوع تصمیم‌سازی ترنت گذاری گفته می‌شود. ترنت گذاری‌ها در افق‌های چند ساله صورت می‌گیرد و شعارهای سالی که مقام معظم رهبری تعیین می‌کند اصطلاحاَ ترنت گذاری و نوعی آماج گذاری است که در جهت‌گیری کلی یک کشور را معین می‌‌کند.
این که مقام معظم رهبری در چند سال اخیر دائما بر روی مقوله‌های اقتصادی، تلاش و تمرکز کشور را هدایت کردند ناظر بر این نکته است بوده که ما بایستی از جریان اقتصادی سلطه در جهان فاصله بگیریم و نوعی استقلال اقتصادی داشته باشیم.
از این‌رو که دشمن تلاش می‌کند ما را تحت فشار قرار بدهد و ما را در شرایطی ایزوله کند و بانک‌ها، صنایع، شخصیت‌های اقتصادی و صنعتی ما را تحریم کند و دانشمندان اتمی را ترور کند، رهبر معظم انقلاب در صدد هستند از این‌ تهدیدی که بوجود آمده فرصتی بیافرینند که این فرصت ایجاد یک نوع اعتماد به نفس ملی در عرصه‌های اقتصادی، ایجاد یک نوع رویکرد مردم به کالاهای داخلی، اعتماد به نفس در صنعت‌گر داخلی، بازتولید صنایع مورد نیاز مردم و از این جهت تهدیدی که صورت گرفته در حوزه اقتصادی و تحریم‌هایی شده در استراتژی دایم پارادایم که از قبل هم بوده ولی اخیراَ‌ شدت گرفته، با مدیریت مقام معظم رهبری نظام در پی تبدیل تهدیدها به نوعی فرصت برای کشور است.